vor 1994, war ueberall ein Schutz von ueber einem Meter Seetang. Straende muss man saeubern, aber die heutigen Idioten, haben bis heute nicht den Zusammenhang auch mit der Kuesten Erosion kapiert. Auch bei Lezhe, wird die Kueste massiv zerstoert, wo die Probleme lange bekannt sind. Es kommen nur Politik Deppen als Experten und die eigenen Institutionen hat man zerstoert. Jeder Depp aus der EU, Weltbank, KfW ist Berater. Catarina Land, ohne Beruf aber als Professor und Experte, ist heute Normal auch in Deutschland.

Posidonia, „Verschmutzung“, die an der albanischen Küste erhalten bleiben muss Algen sind ein ständiges Ärgernis für Urlauber und Gemeindeangestellte, aber Forscher sagen, dass sie eine wichtige Rolle bei der Erhaltung des Meeresökosystems spielen und nicht massenhaft „gesäubert“ werden sollten. Von Gëzim Kabashi 11:49 | 02.09.2023 In Hauptartikel !, Berichte 0 Posidonia, „Verschmutzung“, die an der albanischen Küste erhalten bleiben muss Mitarbeiter der Gemeinde Durrës reinigen Seetang mit schweren Fahrzeugen. Foto: Gëzim Kabashi. Die Küste in der Nähe der Promenade in Durrës wurde teilweise von Seetang befreit, der letzte Woche während eines typischen Seesturms in den Zement gestürzt ist. Der größte Teil davon wurde vom Meerwasser zurückgezogen, während der Rest von den städtischen Mitarbeitern mit Fahrzeugen entfernt wurde. Das ist eine Szene, die sich wiederholt. Kelp, klebrige Stränge aus braunem Gras, sind tote Pflanzen, die sich vom Meeresboden lösen, ähnlich wie Baumblätter im Herbst. Aber abgesehen von der Belästigung und dem unansehnlichen Aussehen für Urlauber ist Kelp nützlich, um das Meeresökosystem zu erhalten und vor Verschmutzung zu schützen. „Algenablagerungen bilden ein besonderes Mikrohabitat, in der Fachsprache heißen sie „Bankette“ für mehrere Gruppen von wirbellosen Tieren, wie Krebstiere, Insekten, Würmer etc., die als Nahrung für andere größere Tiere dienen, wie Vögel, Amphibien, Reptilien . Somit spielen Seetangvorkommen eine wichtige Rolle für das Funktionieren der Nahrungsketten in diesem Bereich“, sagt Prof. DR. Sajmir Beqiraj, Meeresbiologe an der Universität Tirana. Der Kelp wird von den sogenannten Posidonia-Wiesen gepflückt, einer Unterwasserpflanze, die mehrere Kilometer vor der Küste in seichten Gewässern wächst. Diese Wiesen und der „getrocknete“ Kelp selbst ernähren Dutzende von Meeresflora und -fauna und haben eine sehr gute Beziehung zu allem, was sie umgibt. Obwohl wenig von ihnen gehört wird, gehören Posidonia Meadows zu den Hauptproduzenten des Sauerstoffs, den wir atmen. Der US-amerikanische National Oceanic Service schätzt, dass diese Wiesen 50 Prozent des Sauerstoffs der Erde produzieren und auch große Mengen Kohlendioxid binden. Posidonia Oceanica ist endemisch im Mittelmeer und gilt als die Lunge des Mittelmeers. Es nimmt die unteren 25 Prozent des Meeres ein und wächst in Tiefen von weniger als 1 Meter bis 40 Meter. Aber während sie einem ganzen Unterwasser-Ökosystem Leben einhauchen, ist Seetang für die meisten Menschen und Reinigungskräfte nur ein Strandschadstoff. Seetang an der Küste von Durrës. Foto: Gëzim Kabashi. Alfred Dhuli, Direktor von Komunale Plazh, einem Dienst der Gemeinde Durrës, sagt, dass sie jedes Jahr Tonnen von Seetang von den Küsten entfernen müssen. Bei Stürmen wie letzte Woche verdoppelt sich der Betrag. „In anderen Jahren hat die Reinigung im April-Mai begonnen, aber das diesjährige Glück hat große Mengen herausgebracht“, sagt Dhuli, der vorrechnet, dass er allein in den letzten Wochen 30 Prozent der Menge in 5 Arbeitstagen gereinigt hat.

Posidonia, “ndotësi” që duhet ruajtur në bregdetin shqiptar

Leshterikët buzë detit janë një bezdi e vazhdueshme për pushuesit dhe punonjësit e bashkisë, por studiuesit thonë se ato luajnë një rol të rëndësishëm për ruajtjen e ekosistemit detar dhe nuk duhen “pastruar” në mënyrë masive.

NgaGëzim Kabashi

 11:49 | 09/02/2023

Në Artikull kryesor !, Reportazhe

 0

Punonjës të Bashkisë së Durrësit duke pastruar leshterikët me automjete të rënda. Foto: Gëzim Kabashi.

Bregu i detit pranë shëtitores në Durrës është pastruar pjesërisht nga leshterikët, që u përplasën në çimento gjatë një stuhie të zakonshme detare javën e kaluar. Sasinë më të madhe të saj e tërhoqën përsëri ujërat detare, ndërsa pjesën tjetër e larguan me automjete punonjësit e komunales.

Kjo është skenë që përsëritet. Leshterikët, fijet ngjitëse të barit ngjyrë kafe janë bimë të vdekura që shkëputen nga tabani i detit, njësoj si gjethet e pemëve në vjeshtë. Por përtej bezdisë dhe pamjes jo fort simpatike për pushuesit, leshterikët janë të dobishëm për ruajtjen e ekosistemit të detit dhe mbrojtjen e tij nga ndotja.

“Depozitimet e leshterikëve formojnë një mikrohabitat të veçantë, në terminologjinë teknike ato quhen “bankete” për disa grupe invertebrorësh, si krustace, insekte, krimba etj, të cilët shërbejnë si ushqim për kafshë të tjera më të mëdha, si shpendë, amfibë, reptilë. Kështu, depozitimet e leshterikëve luajnë rol të rëndësishëm për funksionimin e zinxhirëve ushqimorë në këtë zonë,” thotë Prof. Dr. Sajmir Beqiraj, biolog detar në Universitetin e Tiranës.

Leshteriku këputet nga ato që njihen si livadhe të Posidonias, një bimë nënujore detare që rritet në cektësinë disa kilometra përtej bregut. Këto livadhe dhe vetë leshteriku “i tharë” ushqejnë dhjetëra gjallesa të florës dhe faunës detare dhe kanë një raport shumë të mirë me gjithçka që ndodhet përreth.

Edhe pse pak dëgjohet për to, Livadhet e Posidonias janë ndër prodhuesit kryesorë të oksigjenit që ne thithim. Shërbimi Oqeanik Kombëtar i SHBA llogarit se këto livadhe prodhojnë 50 për qind të oksigjenit në tokë dhe po ashtu kapin sasi të mëdha të dioksidit të karbonit.

Posidonia Oceanica është endemike në detin Mesdhe dhe konsiderohet edhe si mushkëria e Mesdheut. Ajo zë 25 për qind të fundit të detit dhe rritet në thellësi që variojnë nga më pak se 1 metër deri në 40 metra.

Por ndërsa i japin jetë një ekosistemi të tërë nënujor, për shumicën e njerëzve dhe për punonjësit e pastrimit, leshteriku është thjesht një ndotës i plazheve.

Alfred Dhuli, drejtor i Komunale Plazh, një shërbim i Bashkisë së Durrësit, thotë se atyre u duhet të heqin çdo vit tonelata të leshterikut prej brigjeve. Kur ka stuhi të ngjashme me atë të javës së kaluar, sasia dyfishohet.

“Vitet e tjera fillonte pastrimi në prill-maj, po fortunali i këtij viti nxori sasi të mëdha,” thotë Dhuli, që llogarit se vetëm javët e fundit ka pastruar 30 për qind të sasisë në 5 ditë punë.

Tentativat për ta përdorur atë në industri apo edhe si plehrues natyral nuk kanë qenë fort të suksesshme. Dhuli kujton se femerë serash kanë marrë herë pas here sasi të leshterikut, por shumica e tij hidhet në gropa mbetjesh.

Baki Lara, i cili ka punuar më shumë se 30 vjet në ndërmarrjen komunale, tregon disa raste të përpjekjeve pa rezultat për shfrytëzimin e leshterikut. Ai kujton se në fund të viteve ‘80 leshteriku filloi të përdorej për prodhim pllakash dekorative me allçi, por kjo iniciativë u harrua shpejt.

Sipas Larës, tani ka njerëz që mbledhin sasi të vogla të leshterikut të ngjeshur në formë topash, duke tentuar t’i përdorin në industrinë kozmetike.

Por ndryshe nga punonjësit e komunales, biologu detar Sajmir Beqiraj thotë se prania e leshterikëve është dobiprurëse për plazhet dhe në disa zona ai duhet të lihet i paprekur.

“Në ato pjesë të bregdetit, të cilat nuk përdoren për plazh masiv, rekomandohet që depozitimet e leshterikëve të lihen në kushte natyrore, pra të mos largohen nga bregu”, thotë ai.

Beqiraj shpjegon se ndër të tjera leshteriku do të ndihmonte në ruajtjen e brezit të rërës nga erozioni.

„Areas where there is good development of the underwater meadows of the marine plant Posidonia oceanica, consequently even massive deposits of limestone on the coast, are more protected from marine erosion“, says Bekaj.

The same opinion also divides Jerina Kolitari, professors of Aquaculture at agricultural university. The farmer says that unlike apparently, more dangerous to the coast are „a host of stones and building materials thrown into the sea“ or canals that continue to pour into raw waters.

The colitary also says that unlike it is believed, artificial barriers at sea will not hinder the arrival of the lecheric on shore.

„Parallel to the coast of Currillas to Kallm is the natural barrier, which the durrsacs simply call „ceka or cectina,““ says Kolitari, explaining that shallow stones cannot stop the passage of the shingles towards the shore.

Kuci Kadiu, an early resident of Durres, sees interventions on the coast as guilty of the increasing amount of lesherich.

„The promenade project that was implemented 4 years ago envisioned a series of concrete steps descending towards the sea. All stairs in summer are covered by sand, while in winter the lechterium,“ he says. He says that fortunately, the sea takes back most of the vegetation it brings ashore, as otherwise cleaning would be an impossible mission.

Posidonia meadows and the microlife they support are key factors in aquaculture and the amount of fish at sea.

“Flora e fauna pranë livadheve janë mjaft të pranishme,” tha Besim Troplini, nënkryetar i Organizatës së Peshkimit në Durrës.

Troplini shpjegon se lëvizjet e anijeve të peshkimit monitorohen me rigorozitet sipas thellësisë dhe gjuetia pranë livadheve të Posidonias, ku flora dhe fauna është mjaft e pranishme, është e palejueshme.

Por këto livadhe të rëndësishme për jetën në det dhe në tokë, janë sipas profesor Beqirajt në rrezik. Biologu thotë se gjendja e tyre në bregdetin shqiptar ka degratuar në 30 vitet e fundit. “Prej shumë vitesh tashmë, studimet nënujore në bregdetin shqiptar i kanë vlerësuar livadhet e bimës Posidonia oceanica si shumë të degraduara, në një pjesë të madhe të bregdetit,” thotë ai.

Për Beqirajn, shkaqet kryesore të degradimit lidhen kryesisht me ndërhyrjet e shumta në mjedis në tre dekadat e fundit. Këtyre shkaqeve u mbivendosen ndryshimet globale të klimës dhe faktorë të tjerë ndikues në Mesdhe.

Profesori i biologjisë detare thotë se kërkohet ndërhyrje e menjëhershme, fillimisht për të monitoruar gjendjen e këtyre livadheve me metoda shkencore dhe më pas marrjen e masave për mbrojtjen e tyre.

Sipas tij, vendit i duhet “një plan veprimi për marrje masash të menjëhershme për mbrojtjen e këtyre livadheve, të cilët janë konsideruar si habitati më i rëndësishëm detar i Mesdheut, si për biodiversitetin, ashtu edhe në aspektin socio-ekonomik”.

Posidonia, “ndotësi” që duhet ruajtur në bregdetin shqiptar